Πόλυ Μαμακάκη, Εναγωνίως

Πόλυ Μαμακάκη
Εναγωνίως



Μήκος κύματος 4Χ4

Σιγή βοώντος εν τη ερήμω
η προτεραιότητα στην ουρά
που δεν οδηγεί πουθενά
παρά αναμένει στην ίδια θέση
– σε κάποια αμφίρροπη μέση
διότι οι τελευταίοι έσονται πρώτοι
και οι πρώτοι πάλι από το τέλος ορμώμενοι
διεκδικούν νέα πρωτιά
σε διαρκώς κολοβό και ακέφαλο σώμα
ένας συνωστισμός δηλαδή
περιφραγμένος από ποδοβολητά και οίηση



Περιγραφή παιχνιδιού: Pac-Man

Αδύνατον λες να έχει τόσες ατέλειες το οδόστρωμα
Κι όμως κάθε ρευστό υλικό ρέει εδώ κι εκεί ανομοιόμορφα    
Ετσι ώστε να μένει ατόφιο το τράνταγμα στις λακκούβες
Ενώ ο τροχός στο λούνα παρκ των τρωκτικών
Μανιασμένο ρολόι που γυρίζει ακατάπαυστα  
Ανθρωπάκια κανίβαλοι καιροφυλαχτούν σε πολυσύχναστα μέρη
Τόσο μα τόσο μικρά που δύσκολα τα πιάνει το μάτι  
Εχεις εντοπίσει βέβαια μερικά
Αλλά πόσο πειστικά μπορείς να τα περιγράψεις;
Γιατί στερούνται ιδιότητας και ποιότητας
– Σαν να λέμε γυμνά ουσιαστικά παμφάγα
Κινούνται από κάτω προς τα πάνω και διαγώνια
Αντίθετα προς τη φορά των θυμάτων
Εκριζώνουν χλωρίδα και πανίδα εναλλάξ
Εν ριπή οφθαλμού παραλύουν τα πάντα    
Καμία ερώτηση καμία απάντηση
Ούλα που σαπίζουν νωρίς εκδικούνται πρώτα τα δόντια



Παροπλισμός

Οταν ξεκινάς να πεις μια ιστορία, θα πρέπει
Να θυμάσαι την αρχή και να προβλέψεις το τέλος
Ή να ξεχάσεις την αρχή – ιδίως αν οδεύεις στο τέλος
Ή να αφήσεις κάποιον άλλον να τη διηγηθεί
Από την αρχή μετά το τέλος

Γιατί κάθε ιστορία αν έχει μνήμη έχει και όρια
Που είθισται μάλιστα να αγνοείς
Με την ίδια τραγικότητα που είθισται να ξέρεις
Γι' αυτό δυσκολεύεσαι πάντα τόσο πολύ
Να μην πεις εκείνα που λες, να πεις όλα αυτά που δεν λες
Οτι / από / αλλά / δηλαδή / ποτέ / πια / κάποτε

Αντίθετα, όταν ξεκινάς να σβήσεις μια ιστορία
Τα πράγματα είναι απλά – χωρίς αρχή μέση και τέλος
Μόνο που θα πρέπει να αναμετρηθείς
Με εκείνον που πρόλαβε και τη διάβασε



Σενάριο ερωτικής εποπτείας

Εκείνος (οριστικά) διαζευγμένος
Περιστασιακά μοναχικός
Ολίγον τι πνευματώδης

Εκείνη (απροσδιορίστως) φιλόδοξη
Περιστασιακά ορεγόμενη
Ολίγον τι στερημένη

Κλισέ και όμως αληθινό

Δεν είχαν ποτέ ρόλο αισθησιακών
(Υπολείπονται σε διάπλαση σώματος)

Διεγείρονται όμως στο πορνογράφημα
Συνευρισκόμενοι σελίδα προς σελίδα
Ακμαίοι



In medias res

Ενα σπασμένο φτερό καλωσορίζει εποχή
Αφήνοντας πρόωρα κάποιο κοπάδι
Φρεσκοπλυμένες οι μέρες στεγνώνουν ψυχρές
Πώς να ξεβολευτούν παλτό και γάντια;
Παράθυρα πότε ανοιχτά πότε κλειστά
Από συνήθεια οσφραίνονται μαλακτικό με
     λουλούδια
Και η δίψα δεν είναι παρά λαχτάρα για νερό
Απλόχερη φυσιολογία – για την ώρα˙



Εκ των υστέρων

Και να στο πω δεν θα το καταλάβεις τώρα
Πώς έχασα χρόνο στο να περιμένω τον χρόνο
Γιατί το μέλλον φαντάζει σπουδαίο όσο είναι νωρίς

Αν είχαμε γεννηθεί νάνοι ίσως να μην επενδύαμε
Τόσο πολύ στο ύψος των περιστάσεων
Οπου μένει για πάντα μια μικρή εκκρεμότητα και

Κανένας καιρός δεν αλλάζει στο πέρασμά του
Απ(ό)όντα μη όντα όλα εκείνα που θα έρχονταν
Βραχύβια όλα εκείνα που ήρθαν ή δεν ήρθαν ποτέ



Αναδιάρθρωση

Πάνε δυο μήνες τώρα που σταμάτησα να πειθαρχώ
Πήρα το μαξιλάρι από το κρεβάτι μου
Εστρωσα στο τραπέζι να ξαπλώνω μετά το γεύμα
Επαψα να κρύβω στην ντουλάπα ρούχα, παπούτσια, πράγματα
Μετέφερα το καλοριφέρ στη βεράντα
Αρχισα να μαγειρεύω στο μπάνιο κάτω από καυτό νερό
Στην κουζίνα φύτεψα θάμνους, λουλούδια και δέντρα
Ο καναπές έγινε το νέο γραφείο μου
Βλέπω τζάκι αντί για τηλεόραση τα βράδια
Εβαλα βιβλία και θεάματα για έπιπλα στα άλλα δωμάτια
Συντόνισα το ρολόι με το πιάνο να παίζει ένα τραγούδι κάθε ώρα
Εκανα ύστερα το απείθαρχο αυτό σπίτι χώρο δημόσιο
Και κλειδώνομαι ιδιωτικά κάθε πρωί εκεί έξω



                                                                                                           pmamakaki@gmail.com



Πηγή: περιοδικό (.poema..), τεύχος 21
http://www.poema.gr/poem.php?id=537&pid=