Δωρεάν download 42.000 βιβλίων από το Project Gutenberg - Αλληλέγγυα, κοινωνική, συνεργατική οικονομία, enallaktikos.gr (ελληνικά) 3902

Δωρεάν download 42.000 βιβλίων από το Project Gutenberg - Αλληλέγγυα, κοινωνική, συνεργατική οικονομία, enallaktikos.gr (ελληνικά) 3902

Πώς καθιερώθηκε η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Η Εταιρεία Συγγραφέων θέσπισε την Ημέρα Ποίησης το 1998, επιλέγοντας για τον εορτασμό της την 21η Μαρτίου· πρώτη μέρα μετά την εαρινή ισημερία – αρχή της άνοιξης. Το 2001, ύστερα από εισήγηση του τότε προέδρου της Εταιρείας Βασίλη Βασιλικού, η UNESCO υιοθέτησε την «Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης» αναθέτοντας στη χώρα μας να οργανώσει τον πρώτο διεθνή εορτασμό.Ιστορικό: Η Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Η αρχική ιδέα ανήκει στον ποιητή Μιχαήλ Μήτρα, ο οποίος το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, και να οριστεί συγκεκριμένη μέρα γι’ αυτό.

Την εισήγησή του υιοθέτησε ο τότε πρόδρος της Εταιρείας Κώστας Στεργιόπουλος και η ποιήτρια Λύντια Στεφάνου πρότεινε ως ημέρα εορτασμού την 21η Μαρτίου, πρώτη ημέρα μετά την εαρινή ισημερία, που συνδυάζει το φως από τη μία και το σκοτάδι από την άλλη, όπως η ποίηση, που συνδυάζει το φωτεινό πρόσωπο της αισιοδοξίας με το σκοτεινό του πένθους. Η πρώτη Ημέρα Ποίησης γιορτάστηκε το 1998 στο παλιό ταχυδρομείο της πλατείας Κοτζιά και είχε μεγάλη επιτυχία.

Την επόμενη χρονιά ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, πρέσβης της Ελλάδας στην UNESCO, εισηγήθηκε στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του οργανισμού η 21η Μαρτίου να ανακηρυχθεί Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, όπως η 21η Ιουνίου είναι Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής. Οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Τυνήσιοι και άλλοι πρέσβεις από χώρες της Μεσογείου υποστήριξαν την εισήγηση και η ελληνική πρόταση υπερψηφίστηκε.

Τον Οκτώβριο του 1999, στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι, η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Το σκεπτικό της απόφασης ανέφερε: «Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης θα ενισχύσει την εικόνα της ποίησης στα ΜΜΕ, ούτως ώστε η ποίηση να μην θεωρείται πλέον άχρηστη τέχνη, αλλά μια τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της. Οι πολύ δημοφιλείς ποιητικές αναγνώσεις μπορεί να συμβάλλουν σε μια επιστροφή στην προφορικότητα και στην κοινωνικοποίηση του ζωντανού θεάματος και οι εορτασμοί μπορεί να αποτελέσουν αφορμή για την ενίσχυση των δεσμών της ποίησης με τις άλλες τέχνες, καθώς και με τη Φιλοσοφία, ώστε να επαναπροσδιοριστεί η φράση του Ντελακρουά “Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση”».

[Πηγή: ηλεκτρονικό περιοδικό "ο αναγνώστης", 21 Μαρτίου 2014]

Περίπατοι στον κήπο για δύο - Κριτικό σημείωμα του Γιώργου Βέη

Περιοδικό "Τα Ποιητικά", τχ. 13, Μάρτιος 2014

Πόλυ Μαμακάκη, 5 ποιήματα - Ποιος άνθρωπος;

Ο άνθρωπος που έχασε την ηλικία του

Δεν μένει αλώβητος κι ο μεθεόρτιος χαλκάς της ζωής

που λέγεται κουρασμένο σώμα

αναρρώνει το θύμα του κάποιο πρωί

φορά τις ρυτίδες στο μέτωπο

με μια καραμέλα αβρότητας

που σκαλώνει σε μάγουλα δαγκωμένα –

ίσως βρει την παιδική ειρωνεία ξανά

την ώρα που θεριεύουν οι λέξεις στην πολυθρόνα

στην αδυναμία τού να περπατήσει ή να σηκωθεί

ή τέλος πάντων να φύγει

τώρα που μέσα στον ίδιο καθρέφτη κοιτά

κι εκείνος του απευθύνεται σε πληθυντικό αριθμό (με

περιττή διευκρίνιση:) όχι πλησμονής αλλά ευγενείας

Ας ακούσουμε τι έχει να πει

Ο άνθρωπος που έμεινε μόνος

Κάποτε είχε μια φωνή διαπεραστική

τώρα μάλλον ηχεί ηττημένη∙

επιστρέφει με τη συνέπεια του χειμώνα

μετά τις αιθρίες της μίξης των εποχών

μ’ έναν σελιδοδείκτη μπηγμένο στη γλώσσα

να κρατάει στην άκρη πρώιμες συλλαβές

κούτσουρα που κάηκαν, ρίζες που τραβήχτηκαν

αφήνοντας έρημο το χώμα

πόση άρνηση και πόσος δισταγμός μέσα στο

μή-νυ-μα της αγάπης των Χριστουγέννων

τι ατέλειωτη κάθε βράδυ η ίδια σιωπή

όταν δεν μένει άλλη φωτιά να σκαλίσει

Ο άνθρωπος που είδε τη θάλασσα

Τι πάει να πει πλησμονή;

Τι πάει να πει μεθεόρτιος χαλκάς της ύλης;

Τι θέλουν και ζητούν τέτοιες λέξεις

στα στόματα των εισέτι ζωντανών;

Εγώ κι εσύ που βρισκόμαστε τώρα εδώ

και δεν είμαστε το απόλυτο τίποτα

που έχουμε τόσο χώρο ελεύθερο

να γεμίσουμε μέχρι πάνω τη μέρα∙

δεν λέγεται τέρμα ούτε κενό όλο αυτό

ίσως μονάχα κόπωση ή είδος μελαγχολίας,

όπως το κύμα θυμάται την πρώτη ακτή

κι όμως τραβιέται ξανά και ξανά μακριά

προτού βυθιστεί τελικά προς τα μέσα

Ο άνθρωπος που έπληξε

Άλλαζε ανά τακτά διαστήματα μπαταρίες στο τηλεκοντρόλ

που ελάχιστα χρησιμοποιούσε

όχι γιατί του ήταν όλα κοντά

αλλά επειδή του φαίνονταν άχρηστα

δεν συντηρούσε κανένα κίνητρο το άμεσο περιβάλλον του

ούτε η πολιτική κατάσταση των κατ’ ευφημισμό ημερών

(δηλαδή αορίστου διαρκείας ετών)

ενώ και η εργασία του περιοριζόταν στα προς το δεν και μην

οπότε άρχισε να στοχάζεται διαφυγές από τη στασιμότητα

και τότε αποφάσισε να κάνει κάτι βαρετό, όπως να γράψει

μια ιστορία για κάποιον που θα πέθαινε από το κάπνισμα

Ο άνθρωπος χωρίς αποτέλεσμα

Πήδηξε ένα πρωί από το παράθυρο

προσγειώθηκε στο στέγαστρο βαριά

– ποιος ξέρει τι ονειρεύτηκε να βρει

τρία – τέσσερα μέτρα πιο κάτω –

έμεινε πεινασμένη και έκθετη για μέρες

η γάτα

που δεν εμπιστεύτηκε κανέναν άνθρωπο

για να την κατεβάσει από εκεί

Πηγή: Ηλεκτρονικό περιοδικό ο αναγνώστης, 09.03.2014

http://www.oanagnostis.gr/%CF%80%CF%8C%CE%BB%CF%85-%CE%BC%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BA%CE%B7-5-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/